Bir gün Kuran’ı kerim okurken, Zümer sûresine denk gelmiştim. 53.ayeti beni öyle bir sarsmıştı ki, o an işlediğim günahlarım aklıma gelmişti. Korku ve ümit arasında bir yerlerde bayılacak gibi olduğumda, ‘ey nefsine zulmederek haddi aşan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Şüphesiz sizin Rabbiniz bütün günahları bağışlayandır.’ Ayetine tutundum. 

O gün bugündür Zümer Sûresinin 53. Ayeti benim yoluma bir ışık olmuştu…

Kuran’ıma sımsıkı sarıldım ve sicim gibi akan gözyaşlarımla beraber günahlarımın döküldüğünü hissettim. İnsan günahlarının döküldüğünü anlar mı demeyin… Anlar. Allah onu o an öyle bir hissettirir ki… Nasuh ettiğin tövbenin ardından su gibi akıp giden günahlarına bakar ve el sallarsın sadece. Kuş gibi olmuşsundur artık. Gözyaşları o an Allah korkusu ve aşkı ile akıyorsa, nasıl bir yaprak ağacın dalından düşüyorsa ben de bilirdim ki, günahlarım öyle dökülüyordu işte…

Kuran’ımı bir köşeye koyduktan sonra içimden dua etmek geldi ve ellerimi açtım.

‘’Ey Rabbim…

Huzuruna kabul ettin bu günahkâr kulunu. Ne yapacağımı bilemez haldeyken, koştum sana geldim. Sen bana yardım eder de, gönlümü yatıştırırsın diye, koştum sana geldim… Tüm günahlarımı sırtıma yükledim geldim. Gözyaşlarım ıslatırken Kuran’ın sayfalarını, bir huzur bahşettin gönlüme. O an anladım ki, affettin günahlarımı…

Zaten senden başka günahları affedecek kim var ki? Tek olan, bir olan ilâh senken, ben kimin kapısında bağışlanma dilerim? Kim sever sen gibi beni, kim bunca günahlarıma rağmen beni sevmeye devam eder? Bilirim günahlarım arşa kadar çıkmıştır. Bir kuluna gidip şu hatayı işledim desem yahut alnımda yazılsa günahlarım; taşlarlar beni uluorta. Kınarlar, kovarlar, ne bir dilim ekmek verirler, ne bir yudum su. Bilirim yaparlar.

Ya sen? Ah sen… 

Sen ise günahların en dibine de dalsam, en ağır suçları da işlesem beni kovmayan, kınamayan, incitmeyensin. Benden rızkını kesmeyen, her gün rızık veren, hayatımı gül bahçesine çevirip, hâlâ devam ettirensin. Helak etmeyip tövbe edeyim diye mühlet veren sensin. Belki tövbe eder kulum da, bana gelir diye sabırla bekleyen sensin…

Ben tövbe ettim Allah’ım…

Geçmişimden bugüne kadar, şu nefes aldığım ana kadar; büyük, küçük, gizli ve açık ne işlediysem hepsine tövbe ettim. Ben nefsime zulmettim Allah’ım, ben Zümer Sûresi 53.ayetine inanarak sana geldim…

Senin kapına gelmiş, günahlarına bin pişman olmuş, gözyaşları içinde sana el açarak yalvaran bu kulunun ne olur günahlarını bağışla. Beni benden al ama seni benden alma. Benden razı olmadan canımı alma ne olur.

‘Allahümme ente Rabbi lâ ilahe illâ ente hâlâkteni ve ene abdüke ve ene alâ ahdike ve vâ’dike mes’tetâtü eûzü bike min şerri mâ sanâtü ebû’ü leke bi-nimetike aleyye ve ebû’ü bizenbi fağfirli zünûbi feinnehû lâ yağfiruz-zünûbe illâ ente bi’rahmetike yâ erhamer’rahimin. (seyyidül istiğfar duası)

Manası: Allah’ım! Sen benim Rabbimsin. Senden başka hiçbir ilâh yoktur, ancak sen varsın. Beni sen yarattın. Şüphesiz ben senin kulunum. Gücüm yettiği kadar, Zât-ı Ecelli âlânâ verdiğim sözde durmaya çalışıyorum. Ya Rabbi! İşlediğim günahların şerrinden sana sığınıyorum. Bana lütuf ve ihsan buyurduğun nimetleri ikrar ve itiraf ediyorum, günahlarımı da itiraf ediyorum. Ya Rabbi! Beni mağfiret buyur, beni bağışla. Zira senden başka günahları bağışlayacak yoktur. Amin…’ 

Beni öyle bir bağışla ki, hiçbir günahın izi kalmasın bende. Öyle bir kurtar ki geçmişimin ağırlığından, annemden doğmuş gibi tertemiz olayım huzurunda. Yeniden başlamama fırsat ver Rabbim. Yeniden senin yolunda, sana gelmem için bana fırsat ve ey tövbe edenlerin tövbesini kabul eden Ya Tevvab…